15 jaar 4Kids: Het verhaal van Alice Oostindie

Vorige maand lazen we het verhaal van gastouder Maureen. Deze maand het verhaal van onze gastouder die houdt van ondeugd en pit: Alice. ,,Die blije smoeltjes. Die glunderende oogjes. Zien dat je gastkinderen opgroeien tot echte persoontjes.” Dat is wat gastouderopvang voor Alice zo leuk maakt. Al vijftien jaar zorgt ze vier dagen per week met liefde voor haar gastkinderen in de leeftijd van nul tot en met vier.

,,Vieze kinderen zijn gezond”

,,Ondeugd en pit: daar houd ik van!”
Van Alice hoeft het allemaal niet zo gestructureerd met pictogrammen en vaste tijdschema’s. ,,Lekker losjes, kijken wat het kind zelf wil. Dat past veel beter bij mij. Ze zijn kind en moeten nog genoeg. Dat ze zichzelf kunnen zijn, zich veilig voelen en op hun eigen manier kunnen ontwikkelen vind ik het allerbelangrijkste.” Zijn er dan geen regels? ,,Ja zeker wel. Ik ben streng maar rechtvaardig. Er zijn duidelijke regels waardoor mijn gastkinderen precies weten wat ze wel en niet mogen. We gaan veel naar buiten. Gezellig boodschappen doen in de bolderkar (nu even wat minder door het coronavirus), stoepkrijten, in de zandbak. En ja, daarbij word je ook vies. Lekker vies worden hoort er wat mij betreft helemaal bij!

Eén van de ouders over Alice: ,,Alice is een topper. Ze is heel goed met de kindjes. Voor ons is ze echt een topvrouw!”

Een professionele aanpak
Via een vriendin is Alice bij 4Kids terechtgekomen. ,,Mijn vriendin vroeg mij of ik structureel op haar kinderen wilde passen. Ik zei meteen ja.“ Dat ze het dan ook direct professioneel aan wilden pakken waren ze het over eens. ,,Mijn vriendin had alles voor mij uitgezocht en kwam met 4Kids. Ria Dekkers, één van de oprichters van 4Kids, is toen nog bij mij langs geweest voor een intakegesprek.”

,,In de afgelopen vijftien jaar zijn er veel regels bijgekomen, vooral op het gebied van veiligheid. Toen ik startte, had je nog helemaal geen papieren nodig. Op een gegeven moment heb ik een gastoudercursus moeten doen.” Maar volgens Alice was dat een beetje een wassen neus. ,,Ik moest een activiteit doen met mijn gastkinderen, deze uitgebreid beschrijven en versturen. Ik had keurig beschreven dat de kindjes de jassen aan kregen, skeelers aan, etc. en dat ingestuurd. Mijn activiteit werd afgekeurd omdat die activiteit niet bij het jaargetijde paste, februari. Toen ik beschreef dat we met de slee naar buiten waren geweest in de sneeuw, terwijl er geen sneeuw lag, werd het wel goedgekeurd. Dat kun je nu toch niet meer bedenken!”

De bende van ellende
Door de wisseling van kinderen heb je als gastouder iedere keer weer andere jongens en meiden. Zo ook vier jochies die het wel erg goed met elkaar konden vinden en er flink op los stoeiden! ,,Het waren echt vier kleine monstertjes bij elkaar, geweldig!” En welke gastkindjes ik ook heb. Ik vind het fijn als het contact met de kinderen en ouders gemoedelijk en eigen is. Dat je een grapje met ze kunt maken.”

,,Het liedje van Alice bedoel ik mama”

Twee handjes op de tafels…
Samen dansen op de muziek. Liedjes zingen aan tafel. Dat vinden veel kinderen leuk, maar wat als je niet meer precies weet hoe dat liedje van Alice ook alweer heet? Dan belt papa of mama toch even. ,,Ik werd gebeld door een ouder. Haar kindje zei de hele tijd ‘het liedje van Alice bedoel ik mama…” Dat waren de liedjes ‘Twee handjes’ en ‘Vingertjes’. Omdat deze ouders niet uit Nederland kwamen heb ik de liedjes, met de bewegingen die we daarbij maakten, opgenomen en via WhatsApp verstuurd. Haha, mijn eigen stem. Zo verschrikkelijk! Maar mijn gastkindje was er dan weer verschrikkelijk blij mee!”

,,Of ik ooit nog iets anders wil? Daar heb ik wel eens over nagedacht, maar nee. Ik ben nu eigen baas, ik kan beslissen wat ik wil. Dat is heerlijk.”